EWANGELIA (Łk 2,22-32)

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego.

Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:

„Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu

w pokoju, według Twojego słowa.

Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,

któreś przygotował wobec wszystkich narodów:

światło na oświecenie pogan

i chwałę ludu Twego, Izraela”.

Symeon i Anna są dla nas wzorami ludzi żyjących wiarą, bez reszty oddanych Bogu i Jego służbie! Symeon jest człowiekiem prawym, pobożnym, cierpliwym i pełnym nadziei. Pozwala prowadzić się Duchowi Świętemu i błogosławi Boga we wszystkich sytuacjach. Także Anna wiernie trwa przy Bogu. Adoruje i uwielbia Go w swoim sercu. Chodzi w Jego obecności. Oczami wiary Symeon i Anna w maleńkim Dzieciątku rozpoznali oczekiwanego od wieków Zbawiciela. Bóg objawia się nam w prostych, pokornych znakach. Przychodzi do nas ze swoim światłem w zwykłej codzienności. Czy potrafimy Go dostrzec?

Jezu, pragnę stawać się coraz bardziej człowiekiem wiary, jak Symeon i Anna, by nieść Cię innym jako Światłość świata. Powierzam Ci wszystkie osoby konsekrowane i wielbię Cię, Panie, za ich świadectwo życia ofiarowanego Tobie i bliźnim.