Słuchanie Boga na pustyni świata

Drodzy bracia i siostry!

Ewangelia drugiej niedzieli Adwentu (Mt 3, 1-12) ukazuje nam postać św. Jana Chrzciciela, który zgodnie ze znanym proroctwem Izajasza (por. 40, 3), wyszedł na Pustynię Judzką, gdzie pouczał i wzywał lud do nawrócenia, by przygotował się na rychłe przyjście Mesjasza. Św. Grzegorz Wielki pisze, że Chrzciciel «głosi prawdziwą wiarę i dobre uczynki (…), aby moc łaski przeniknęła, światłość prawdy zabłysła, drogi do Boga prostowały się, a w duszy zrodziły się szlachetne myśli po wysłuchaniu Słowa, które prowadzi do dobra» (Hom. in Evangelia, XX, 3, CCL 141, 155). Prekursor Jezusa jest między Starym i Nowym Przymierzem niczym gwiazda, która poprzedza wschód Słońca, Chrystusa, Tego, na którym — zgodnie z innym proroctwem Izajasza — spocznie «Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej» (Iz 11, 2).

W okresie Adwentu także my wezwani jesteśmy do słuchania głosu Bożego, który rozbrzmiewa na pustyni świata za pośrednictwem Pisma Świętego, w sposób szczególny, gdy jest ono głoszone z mocą Ducha Świętego. Wiara bowiem, jak przypomina nam apostoł Paweł, umacnia się tym bardziej, im bardziej pozwala się oświecić przez Słowo Boże. «Wszystko to, co niegdyś zostało napisane (…) dla naszego pouczenia, napisane zostało, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję» (por. Rz 15, 4). Wzorem słuchania jest Najświętsza Maryja Panna: «Kontemplując w Matce Bożej życie całkowicie uformowane przez Słowo, odkrywamy, że także naszym powołaniem jest wnikanie w tajemnicę wiary, dzięki której Chrystus jest obecny w naszym życiu. Jak przypomina nam św. Ambroży, każdy wierzący chrześcijanin w pewnym sensie poczyna i rodzi w sobie słowo Boże» (Verbum Domini, 28).

Drodzy przyjaciele, «fundamentem naszego zbawienia jest nadejście» — napisał Romano Guardini (La santa notte. Dall’Avvento all’Epifania, Brescia 1994, s. 13). «Odkupiciel przybył z wolnej decyzji Boga (…). Zatem decyzja wiary polega (…) na przyjęciu Tego, który się zbliża» (tamże, s. 14). «Odkupiciel przychodzi do każdego człowieka: w jego radościach i smutkach, w jego jasnym rozeznaniu, w jego wahaniach i pokusach, w tym wszystkim, co stanowi jego naturę i jego życie» (tamże, s. 15).

Prośmy Maryję Pannę, w której łonie przebywał Syn Najwyższego — a którą w najbliższą środę, 8grudnia, będziemy czcić w uroczystość Niepokalanego Poczęcia — aby wspierała nas na tej drodze duchowej, byśmy z wiarą i miłością przyjęli nadchodzącego Zbawiciela.

Benedykt XVI

Rozważanie przed modlitwą “Anioł Pański” 5 grudnia 2010