Takiego obrazu nie mógł namalować żaden starożytny czy średniowieczny malarz, gdyż w tamtych czasach nie znano prawideł perspektywy ani zjawiska odwróconego światłocienia, nie posiadano także wystarczającej wiedzy anatomicznej, by z wielką precyzją i dokładnością – bez popełnienia żadnego błędu – nakreślić wszystkie szczegóły budowy ludzkiego ciała.

Ślady licznych ran kłutych na głowie pozwalają stwierdzić, że mężczyzna z Całunu musiał mieć nałożony na głowię czepiec z cierni. Ich wbijanie się w ciało musiało być źródłem dużego cierpienia, gdyż na owłosionej skórze głowy znajduje się około 150 receptorów bólowych. Kolce wbite w skórę sklepienia czaszki przesuwały się, rozdzierając naczynia krwionośne i drażniąc zakończenia nerwowe, co jeszcze bardziej potęgowało ból.

Także twarz mężczyzny nosi ślady licznych stłuczeń. Przede wszystkim samo oblicze jest niesymetryczne, gdyż je prawa strona wygląda na bardziej poranioną i mocno spuchniętą. Lekarze tłumaczą silne obrzmienie twarzy obrażeniami traumatycznymi. Występują one nie tylko na twarzy, lecz na całym ciele skazańca. Łącznie na powierzchni skórnej doliczono się 600 uszkodzeń. Najwięcej jest ich na plecach, gdzie widnieją ślady od uderzeń biczem.

Podczas badań przeprowadzonych na Całunie Turyńskim odkryto ponadto obecność ludzkich komórek, czerwonych krwinek i komórek naskórka. Włoski lekarz profesor Pierluigi Baima Ballone, zidentyfikował nawet grupę krwi – AB. Jest to najrzadziej występująca na świecie grupa, obecna u 4-5 procent ludzkiej populacji, najczęściej natomiast spotykana wśród przedstawicieli narodu żydowskiego.