“Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu.” ( Hbr 2, 17).
Słowa te, zaczerpnięte z Listu do Hebrajczyków wyrażają również przesłanie dzisiejszego święta Ofiarowania Pańskiego w świątyni. Oddają, jak to było, umieszczając go w perspektywie tajemnicy paschalnej.
Wydarzenie, które świętujemy dziś prowadzi nas z powrotem do tego, gdy Maryja i Józef, czterdziestego dnia po narodzeniu Jezusa, ofiarowali Go Bogu jako ich pierworodnego syna, stosując się do wymogów prawa mojżeszowego. Obietnica ta będzie następnie znajdowała kompletne i doskonałe wypełnienie w misterium męki, śmierci i zmartwychwstania Pana.
W prezentacji w świątyni, jak na Kalwarii, obok jest Maryja, która podzieliła odwieczny plan zbawienia.
Dzisiejsza liturgia otwiera błogosławieństwo świec i procesję do ołtarza, aby spotkać Chrystusa przy “łamaniu chleba”, i doczekać Jego powrotu w chwale.
Pozwól nam kontemplować Dziewicę, ofiarującą swego Syna w świątyni jerozolimskiej. Ona bezwarunkowo zaakceptowała wolę Bożą przy zwiastowaniu, powtarzane dzisiaj, “Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa” ( Łk 1, 38). Ta postawa uległego przylgnięcia do Bożego planu oznaczać będzie łuk całej jego egzystencji.
A ty, Maryjo, czuwaj nad tymi dziećmi, prowadź ich do Chrystusa, “chwałę Izraela, światło narodów”.
Virginum Panna, Mater Salvatoris ora pro nobis!
w Święto Ofiarowania Pańskiego
Homilia św. Jana Pawła II
Poniedziałek, 02 lutego 2004