„Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam” (Łk 24, 38-39). Tak mówił do apostołów, kiedy zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha (Łk 24, 37). Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: „Macie tu coś do jedzenia?” Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec nich (Łk 24, 41-43). Tak kształtował się zastęp światków zmartwychwstania. Byli to ludzie, którzy osobiście znali Chrystusa, słuchali Jego słów, widzieli Jego czyny, przeżywali Jego śmierć na krzyżu, a następnie widzieli Go żywego i przebywali z Nim jako z żywym po zmartwychwstaniu.
Kiedy ci ludzie, Apostołowie i uczniowie Pana, po otrzymaniu Ducha Świętego rozpoczęli nauczać publicznie o Chrystusie, kiedy rozpoczęli głosić Go ludziom powoływali się przede wszystkim na fakty ogólnie znane. Wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić – Tak mówił Piotr do mieszkańców Jerozolimy. – Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zbójcy (Dz 3, 13-14) Od wydarzeń odnoszących się do śmierci Chrystusa mówca przechodzi do Zmartwychwstania: Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami (Dz 3, 15) Piotr sam zabiera głos, ale jednocześnie mówi w imieniu całego kolegium apostolskiego: Jesteśmy świadkami I dodaje: Lecz teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo ja przełożeni wasi (Dz 3, 17)
Od opisu wydarzeń, od świadectwa o zmartwychwstaniu, Apostoł przechodzi do egzegezy proroków. Do takiej egzegezy śmierci zmartwychwstania uczniowie Chrystusa zostali przygotowaniu przez Niego samego. Mamy na to dowód w spotkaniu opisanym w Ewangelii według św. Łukasza. Chrystus Zmartwychwstały mówi do uczniów: „To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach” (Łk 24, 44). I rzekł do nich: „Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego” (Łk 24, 46-48). I Ewangelista dodaje: Wtedy oświecił ich umysł, aby rozumieli Pisma (Łk 24, 45) Mowa Piotra wzięta z Dziejów Apostolskich, wykazuje jak skuteczne było to oświecenie ich umysłów. Po przedstawieniu wydarzeń związanych ze śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa, Piotr mówi dalej: A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Mesjasz będzie cierpiał. Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone (Dz 3, 18-20). W tych słowach Apostoła znajdujemy wyraźne echo słów Chrystusa: skutek o świecenia, jakiego doznali uczniowie w spotkaniu z Panem zmartwychwstałym. Tak zatem budowała się wiara pierwszego pokolenia wyznawców Chrystusa: pokolenia uczniów apostolskich. Powstawała ona bezpośrednio z oświadczenia naocznych światków Krzyża i Zmartwychwstania.
św. JAN PAWEŁ II
Komentarz do Ewangelii
