Ileż razy te słowa skierowane przez Martę do Jezusa przy grobie Łazarza moglibyśmy odnieść do własnego życia. Często jesteśmy duchowymi trupami nie tylko przez cztery dni, ale przez całe lata. Grób, którym jesteśmy, w żadnym razie nie nadaje się do otwarcia. Zresztą najczęściej nie chcemy go otwierać, gdyż wiemy, że mogłoby się to wiązać z ukazaniem naszej wewnętrznej zgnilizny. Pomimo tego Jezus przychodzi do nas, nie zważając na zatrważającą tajemnicę, którą skrywamy w swoim wnętrzu. Choć zdarza się nam w porywach naszej niedojrzałej religijnej gorliwości wołać na wzór Tomasza: Chodźmy i my, aby razem z Nim umrzeć! to On nie chce naszej śmierci. Przyszedł przecież po to, aby obdarzyć nas życiem, i może to uczynić bez względu na to, jak bardzo zaawansowany jest nasz duchowy rozkład.

Jezu Chryste, Ty, wskrzeszając zmarłych, ukazałeś swoje panowanie nad śmiercią. Dotknij swoją łaską to, co uśmierca nas od wewnątrz i obdarz swoim życiem.